вторник, 10 сентября 2019 г.

Սատանիզմ


Սատանիզմ
Ընտերցի այս թեման, քանի որ ինձ շատ հետաքրքիր էր այս աղանդը։

Սատանիզմը ի հայտ է եկել ավելի վաղ ժամանակներում, քան քրիստոնեությունը: Հեթանոսության ժամանակ երկրպագում էին չարին: Հետաքրքիր է, որ հայոց մեջ դա չի եղել. եղել է Գերագույն աստված՝ Արամազդ, որն իր հակոտնյան չի ունեցել: Իրանական Ահուրամազդան ունի իր հակոտնյան՝ Ահրիմանը: Մենք դա չենք ունեցել, հայոց մեջ դա խորթ է եղել, բայց մեր հարևան Աղվանից երկրում պատմականորեն երկու սատանայապաշտական աղանդ է եղել: Սարսափելի մի երևույթ է, որ ծագել է հուդայականությունից: Սատանայապաշտության հիմքում արյունոտ արարողություններն են:

Ըստ նրանց համոզման՝ արյունը կյանքի խորհրդանիշն է, արյունը կյանքն է, էներգիայի շտեմարան է, և սատանային, չարին, Լյուցիֆերին կամ Սադայելին երկրպագելու և նրան հաճոյանալու համար կատարվում են մարդազոհաբերություններ: Թեև այսօր իրենք հերքում են, թե դա չեն անում, բայց բազմաթիվ փաստեր կան, որ անում են: Աշխատում են զոհաբերել ավելի մաքուր մարդու, որքան անմեղ է զոհաբերվողը, այնքան արարքն ավելի սատանայահաճո է: Անմեղ համարվում են արական սեռի մանուկները: Զուգահեռ եմ ուզում անցկացնել աֆրիկյան մարդակերների հետ: Ըստ աֆրիկյան մարդակերների՝ ամենահամեղը 12 տարեկան տղայի միսն է: Սրանք էլ ասում են՝ չմկրտված երեխայի արյունը:

Վիճակագրություն կա՝ ԱՄՆ-ում 80-90-ական թթ. միջին հաշվով տարեկան 40 հազար երեխա անհետանում էր, մոտ 5000 երեխաներ հայտնաբերվում էին այլանդակված, և երևում էր, որ ենթարկվել են ակնհայտ ծիսական զոհաբերությունների: Մինչև 18-րդ դարը սատանայապաշտությունը գերգաղտնի է եղել: 18-րդ դարից նրանք սկսեցին կամաց-կամաց բացահայտել իրենց, մինչև 20-րդ դարի կեսերին Ալիստեր Կրոուլին Լոնդոնում հիմնեց արևելյան տաճարի միաբանություն, որը մասնաճյուղ ունեցավ Միացյալ Նահանգներում, տարածվեց: Նրա աշակերտ, հունգարացի հրեա Անտոն Լա Վեյը գրեց «Սատանայի աստվածաշունչ» և «Սատանայական ծեսեր» գրքերը:

Առհասարակ, երբ նրանք կատարում են սև պատարագներ, որտեղ մարդ են զոհաբերում, որպես կանոն` իրենց տաճարներում բացում են երեխայի կոկորդը: Ունեն հաղորդության գավաթ, որի մեջ գինի ու մարմնավաճառի մեզ կա: Դրան խառնում են անմեղ փոքր երեխայի արյուն, և բոլորը հաղորդվում են: Երբ մարդազոհաբերություն են կատարում ծեսով, ակնհայտ երևում է, որ դա ծիսական զոհաբերություն է՝ սիրտն է հանված, կոկորդն է բացված: Բայց դեպքեր են եղել, երբ պարզապես կտրել են ձեռքը, ոտքը, կոկորդը. պարտադիր չէ, որ խմբով հավաքվեին և ծես կատարեին: Դեպք է եղել, երբ Միացյալ Նահանգներում 18-ամյա մի դեռահաս սպանել է սեփական մորը, սատանային աղոթքի միջոցով հայտնել է, որ վերջ է տվել մորը, մայր, ով ծնել է իրեն, լույս աշխարհ բերել և փորձում է իշխել իր գիտակցությանը:

Առհասարակ, սատանիզմն ուսումնասիրած ամերիկացի մի քահանա՝ Ջեֆրի Ստեֆանը, առանձնացնում է սատանայապաշտության 7 աստիճան: 1-ին աստիճանը գուշակությունները, մոգությունները, ոգեկանչությունն են և դրանցով զբաղվողները: Ասեմ, որ սա ակնհայտ խաբեություն է, որովհետև տարիներ առաջ Միացյալ Նահանգներում հատուկ մարմինները հետաքննություն կատարեցին այդ միջնորդների՝ այս և այն աշխարհների միջև կապ ապահովողների նկատմամբ, և բացահայտվեց, որ դա ակնհայտ խաբեություն է, որը դրամ կորզելու նպատակ է հետապնդում: 2-րդ աստիճանն այն անձինք են, որոնք հետաքրքրություն են դրսևորում դեպի սատանիզմը, նրանց գրականությունը, փորձում են ինքնուրույն սատանայական ծեսեր անցկացնել:

Ծեսերի հիմքում էլ, որպես կանոն, սանձարձակ սեռական հարաբերություններն են, որովհետև երբ Ալիստեր Կրոուլին 20-րդ դարի կեսին հիմնեց իր սատանայական կազմակերպությունը, ասում էր, որ պետք է սեռական մոլեռանդ սանձարձակությունների շնորհիվ կամ միջոցով ծնունդ տանք Բաբալոնին: Այդ բառն ինքն էր մտածել՝ Բաբալոն՝ հակաքրիստոս: Սատանիստների մեջ մի պատկերացում կա՝ Հիսուս Քրիստոսի 2-րդ գալուստը դիտում են` որպես այլմոլորակայինների ներխուժում երկիր մոլորակ: Ասում են՝ մենք պետք է ծնունդ տանք Բաբալոնին, ճիշտ է՝ դա շատ դժվար իրականացվելի է, բայց, համենայն դեպս, թույլ հավանականություն կա, որ Բաբալոնը կարող է հաղթել Քրիստոսին և թույլ չտալ այլմոլորակայինների մուտքը երկիր մոլորակ: 3-րդ աստիճանում այն խմբերն են, որոնք միմյանց հետ կապ են հաստատում, փորձում են ներգրավել նոր անդամներ: 4-րդն արդեն սատանայական եկեղեցու ստաժավոր անդամներն են, որոնք երիտասարդների են հավաքագրում:

Հավաքագրում են շատ զգուշորեն, անգամ թեստեր են անցկացնում, շարադրություններ են հանձնարարում: 5-րդը կոչվում է ամուր հենք. սրանք նրանց քրմերն են, որոնք կատարում են այդ արյունոտ պատարագները: Քրմերը շատ շքեղ շուրջառ են կրում՝ շրջված աստառով: Սատանայապաշտների 6-րդ աստիճանը նրանց ղեկավար կազմի անդամներն են, որոնք իբր հաղորդակցվում են սատանայի հետ: Եվ նրանք իբր կարողանում են ազդել ցածրակարգ, ստորին ոգիների վրա:

Ի վերջո, 7-րդ մակարդակն իրենց լիդերներն են, որոնք իլյումինատոր են կոչվում, որոնք ամբողջովին տրվել են սատանային, այսինքն՝ իրենց հոգին լրիվ վաճառել են սատանային: Մի խոսքով՝ սարսափելի աղանդ է, որը, բնականաբար, հետապնդվում էր, բայց 1987թ. Ռեյգանը հանեց ընդհատակից, լեգալ գործունեություն թույլ տվեց, անգամ գուշակներին, դիագուշակներին ներգրավում էին պետական կառույցներում:





воскресенье, 8 сентября 2019 г.

Այրարատ


Այրարատ



Այրարատ. Մեծ Հայքի կենտրոնական նահանգ։ Պատմական բոլոր ժամանակաշրջաններում եղել է Հայաստանի քաղաքական, տնտեսական և մշակութային կենտրոնը։

Տարածվում էր Արաքսի միջին և Արածանիի վերին ավազաններում։ Հյուսիսից սահմանակից էր Գուգարքին, արևմուտքից՝ Բարձր Հայքին ու Տայքին, արևելքից՝ Սյունիքին և հարավից՝ Տուրուբերանին ու Վասպուրականին։ Այրարատում կային ոսկու, պղնձի, երկաթի հանքավայրեր, հարուստ աղահանքեր, շինանյութեր և հանքային ջրեր։ Այրարատը հնուց ուներ ոռոգման ջրանցքներ։ Այրարատով էին անցնում միջազգային տարանցիկ առևտրական ճանապարհներ։

Այստեղ են եղել Հայաստանի գրեթե բոլոր մայրաքաղաքները՝ Արմավիրը, Երվանդաշատը, Արտաշատը, Վաղարշապատը, Դվինը, Անին, իսկ այժմ՝ Երևանը։ Այրարատի տարածքն իբրև արքունի սեփականություն անընդհատ փոքրքնում էր ֆեոդալական հարաբերությունների ձևավորման պատճառով։ 284–387–ին, երբ գավառների կառավարիչ նախարարները փաստորեն դարձան ժառանգական տերեր, հայ Արշակունիները պաշտոնապես ճանաչեցին Այրարատի սահմաններում եղած նախարարական խոշոր տներին՝ Կամսարականներին, Գնթունիներին, Մամիկոնյաններին, Բագրատունիներին, Ամատունիներին և գավառների անունները կրող նոր տոհմերին։

Հայ Արշակունիներից հետո Այրարատը իբրև առանձին նահանգ վերացավ։ Հայաստանի երկրորդ բաժանումից հետո Այրարատի մեծագույն մասն անցավ Բյուզանդիային և Տարուբերանի հետ միասին կազմվեց վարչական մեկ միավոր։

VIIդ. կեսերին Այրարատը գրավեցին արաբները։ 886–ին Այրարատը մտավ Բագրատունիների թագավորության կազմի մեջ։ Սելջուկների ժամանակ Այրարատը ենթարկվեց ավերածությունների, բայց XIIIդ. սկզբին, Զաքարյանների օրոք, ազատագրվեց, բարգավաճեց։

Մոնղոլական տիրապետության, Լենկթեմուրի արշավանքների շրջանում Այրարատի գավառները ենթարկվեցին նոր ավերածությունների։ XVդ. Այրարատը նվաճեցին ԿարաԿոյունլուները, ապա ԱկԿոյունլուները։ 1502–ին Այրարատին տիրացավ Սեֆևյան Պարսկաստանը։ XVIIդ. Թուրքպարսկական պատերազմների հետևանքով Այրարատը ամայացավ։ 1639–ի հաշտության պայմանագրով Այրարատի մեծ մասն անցավ Պարսկաստանին։

воскресенье, 16 июня 2019 г.

Մի կյանքի պատմություն


Մի կյանքի պատմություն
Իմ մայրիկի պապիկը Գարեգին Խաչատրյանը մեծ եղեռնի ժամանակ եղել է պատանի և յուրովի ձևով պայքարել է թուրք արնախումների դեմ։Նա կարողացել է դուրս պրծնել թշնամու ձեռքից, և իր հետ ազատել մի քանի հայերի։Մայրիկիս պապիկը որոշ չափով գիտեր թուրքերին, և դա նրան շատ է օգնել։Թուրքերը ևս մեկ անգամ նրան բռնեցին և ուզեցել են սպանել,բայց երբ հրացանը պահել են գլխի վրա,որ կրակեն,իսկ պապիկը սկսել է թուրքերեն երգել։Նա երգելով պատմել է իր ընտանիքի մասին,որ նա հայր չունի,մայրն է պահում իր 7 քույրերին և ինքն էլ միակ տղամարդն է տան ,պետք է գնա և իր մորը օգնի,իր քույրերի կողքին լինի։Թուրքը մի պահ կանգ է առել, և որոշել է նրան արձակել ։ Բայց մի քանի վարկայն հետո հետևից գոռացել է.
Միևնույնն է դու էլ ես մահանալու։
Մայրիկիս պապաիկը ողջ է մնացել ամուսնացել է, և ունեցել է թոռներ ու ծոռներ։ Ինչքան էլ որ թուրքերը մեզ ցանկացան ոչնչավնել միևնույնն է մենք եղել ենք, կանք ու դեռ պետք է ապրենք։

Անին հայոց մայրաքաղաք

Մեսրոպ Մաշտոցը և Հայոց այբուբենը


Մեսրոպ Մաշտոցը և Հայոց այբուբենը

Ծնվել է 361թվականին Տարոն գավառի, Հացեկաց գյուղում։ Կրթությունը ստացել Տարոնում, այնուհետև մեկնել Վաղարշապատ և անցել զինվորական ծառայողության։Տիրապետել է մայրենի լեզվին, հունարենին, ասորերենին և պարսկերենին։ Որոշ ժամանակ անց նա իրեն նվիրում է գոհևոր կյանքին։
Նա Աստվածաշունչը բանավոր թարկամանում էր հայերեն։
Թարկմանելու ընթացքում մտածում է, որ պետք է Աստվածաշունչը գրավոր ևս լինի,իսկ գրավոր Աստվածաշունչը ունենալու համար պետք էր տառեր։Իր այդ մտքի մասին ասում է Սահակ Պարթևին։Սահակ Պարթևը լսելով այդ առաջարկը,իր համաձայնությունն է տալիս։ Նրան հաջողվեց 405թ-ին ստեղծել հայոց գիրը։ Առաջին գրված նախադասությունը ՝ <<Ճանաչել իմաստությունն ու խրատը, իմնալ հանճարի խոսքերը>>։ Նա գրել է հոգևոր ճառեր, երգեր ՝ շարականներ։ Հայերի համար Մեսրոպ Մաշտոցի գործը անգնահատելի նշանակություն ունեցավ։ Մեսրոպ Մաշտոցը և Սահակ Պարթևը կրթական աշխատանք ծավալեցին մեր մայրենի լեզվով դպրոցներ հիմնելով։

Մեծերը Թումանյանի մասին

 Մեծերը Թումանյանի մասին Թումանյնի ընդմիշտ   : ...Նա եղավ մեզ համար այն, ինչ որ եղավ Պուշկինը ռուսների համար, Միցկևիչը` լեհերի համար: ԱՎ. ԻՍ...