Վիլվետե շալվարը
Վիլիամ Սարոյանը այս պատմվածքում խոսում էր մի շալվարի մասին որը նրան տվել էր իր քեռին, դա նրա ամենասիրած շալվարն էր։ Հեղինակը ծանր էր տանում այն բանը որ նրան ինչոր մեկը կարող է խղճալ, նրա աղքատ լինելու պատճառով։ Տառապանքները և շալվարը նրան օգնեցին, որ կարողանա առաջ գնալ, հասնել բոլոր նպատակներին։ Կարծում եմ Սարոյանի ասելիքը այն էր` որ միշտ շարունակել անկախ ամեն ինչից առաջ գնալ, լինել ուժեղ չկոտրվել։ Չէ որ հիմա կարևորը արտաքինն է հասարակության համար՝ արտաքինը դատելը, ձեռք առնելը։
Комментариев нет:
Отправить комментарий