Աղբյուրը ` - https://pritchi.ru/id_3123349
Մի օր, երբ մայրը ճաշ էր պատրաստում, տասնմեկ տարեկան որդին բացիկը ձեռքին մտավ խոհանոց: Պաշտոնական հայացքով երեխան այն նվիրեց իր մորը: Մայրը սրբեց ձեռքերը և կարդաց. «Հետքը մաքրել մոլախոտերից - մեկ գրիվնա, սենյակը մաքրել ՝ երկու գրիվնա, կաթ գնել - հիսուն կոպեկ, խնամել փոքրիկ քրոջը (երեք երեկո) - երեք գրիվնա, հիանալի գնահատականներ ստանալ (երկուով առարկաներ) - հինգ գրիվնա, աղբահանություն ամեն երեկո ՝ երկու գրիվնա, ընդհանուր առմամբ ՝ տասներեք գրիվնա և հիսուն կոպեկ »:
Մայրը անհանգիստ նայեց որդու աչքերին: Նրա հիշողությունը անցնում էր հուշերի վրա: Մայրը գրիչ վերցրեց և քարտի հետևում գրեց. «Ինը ամիս քեզ սրտիս տակ տանելու համար ՝ զրո գրիվնա. ձեր հիվանդության ժամանակ ձեր անկողնու մոտ անցկացրած գիշերների համար. զրո գրիվնա; րոպեների համար, երբ նա մխիթարում էր ձեզ վշտի մեջ. զրո գրիվնա; լաց լինելու ժամանակ արցունքները սրբելու համար. զրո գրիվնա; ձեզ ամեն օր ամեն օր սովորեցնելու համար `զրո գրիվնա; բոլոր նախաճաշերի, լանչերի, ընթրիքների, կեսօրին նախուտեստների և բուտերբրոդների համար դպրոց - զրոյական գրիվնա; այն ամենի համար, ինչ ես ամեն օր տալիս եմ քեզ `զրոյական գրիվնա; ընդհանուր - զրոյական գրիվնա
Մայրը վերջացրեց գրելն ու ժպտալով բացիկը հանձնեց որդուն: Նա կարդաց գրվածը, և երկու մեծ արցունքներ հայտնվեցին նրա աչքերին: Տղան շրջեց քարտը և իր հաշվին գրեց. «Վճարված»: Հետո նա նետվեց մորս պարանոցին ու համբուրեց նրան:
Երբ խոսքը վերաբերում է անձնական կամ ընտանեկան հարաբերություններում առկա հաշիվներին, ամեն ինչ ավարտվում է: Սերը կա՛մ անշահախնդիր է, կա՛մ ոչ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий