вторник, 2 апреля 2019 г.

Նախագծային ուսուցման ստուգատես



Ուրախության աղբյուրը
Վադիմ Կարլենիի առակը
Հայրը հավաքեց իր որդիներին և նրամց բարդ գործ հանձնարարեց։
-Հերիք է,-ասում է.-ծնողների հաշվին ապրել, էլ երեխա չեք։Ճանապարգ գնացեք,փնտրեք թե որտեղ է գտնվում ուրախության աղբյուրը ։ Քիչ բան է մնացել մեր երկրում, լրացնել ՝ ավելացնել է պետք։
Առաջին որդին հասավ մի առատ տեղ։ Կլիման այնտեղ շատ լավ էր,բերք կար ծառերի վրա ողջ տարին։
Գետերում ձկներ կար,անտառներում թռչուններ։Առաջին որդին խեղդեց իր մեջ սովը ։ Նա սկսեց դա անել անընդհատ։Նա ուրաախություն զգաց,բայց երբ ուզում էր այդ ուրախությունը հորը մատուցել, անհետանում էր։Նա այդպես էլ մնաց և ապրեց այդ սուտ ուրախության մեջ։
Երկրորդ տղան հասավ մի ուրախ տեղ։Այդտեղ կային շատ ուրախ աղջիկներ,որոնք շատ անհոգ էին։ Հնչում էին երգերն ու պարերը անդադար,նույնիսկ գիշերը չէին դադարում։ Նա չհանդիպեց ոչ մի ուրախ բանի, և որոշեց նախապատրաստվել ու ճանապարհ ընկնել , բայց ոչ մի կերպ չեր ստացվում։ Ամեն անգամ երբ պատրաստվում էր գնալու, իրեն թվում էր, թե քիչ է ուրախացել աղջիկների հետ ու նորից գնում էր աղջիկների մոտ ուրախանալու,նրանց հետ ժամանակ անցկացնելու։Այդպես էլ մնաց նույն տեղում։
Երրորդ տղան հասավ մի խելացի տեղ։ Այնտեղ աղաղություն և համգիստ էր տիրում։ Այդտեղ ապրում էին գիտնականներն ու բանիմաց մարդիկ։ Նրանցից յուրաքանչյուրն ուներ գիրք, այն էլ ոչ մի հատ։ Նրանց օրերը անցնում էին միմիյանց պատմելով իրենց կարադացածը։Սակայն մի խնդիր կար ։Ինչը ոմանց տխրեցնում էր, ոմանց էլ ուրախացնում։Երրորդ որդին ուզում էր իմանալ, թե ինչու է այդպիսի խելացի մարդկանցով լեցուն վայրում նման բան կատարվոււմ։ Իսկ չորրորդ որդին ոչ մի տեղ չհասավ։ Ուղղակի չհասցրեց։Նա մոտենում է մի սրտաճմլիկ տեղ, և հանդիպում Մեպոգանոյի հրաշքին և քիչ էր մնում մահանար,մինչև որ դուրս էր հանում նրան։ Ուրախ տեղով անցնելով, նա ուղևորներին էր նվիրվել , մխիթարել էր նվիրվել, մխիթարել էր միայնակներին, օգնել էր նրանց։
Անցնելով խելացի տեղով հանդիպում է մի քրմի,որը սովորեցրեց ճանաչել խոտաբույսերը, և դրա շնորհիվ փրկում է իր առողջությունը ։
Այդպես էլ չհասավ չորրորդին ոչ մի տեղ, բայց կարողացավ իրեն պաշտպանել։ Հասկացավ հանկարծ, որ տուն գնալ է պետք և որ գտել է երջանկության աղբյուրը։
Չի կորցրել այն, և իր հետ է կրել ամբողջ ժամանակ ։ Շտապեց նա հոր մոտ, նրան ուրախացնելու և մխիթարելու։ Նա պատգամը կատարել էր, ինչպես չշտապեր։


Комментариев нет:

Отправить комментарий

Մեծերը Թումանյանի մասին

 Մեծերը Թումանյանի մասին Թումանյնի ընդմիշտ   : ...Նա եղավ մեզ համար այն, ինչ որ եղավ Պուշկինը ռուսների համար, Միցկևիչը` լեհերի համար: ԱՎ. ԻՍ...