Հովհաննես Թումանյան.Ահմադը

Հովհաննես Թումանյան.Ահմադը

Կարդացե՛ք ստեղծագործությունը և կատարե՛ք ա  և բ  առաջադրանքները.

ա)  Փաստերով ցո՛ւյց տվեք, որ

Ահմադը տան սիրելի տղան է,

Ինքն էլ էնպես սիրելի էր ամենքին: Ահմադը հիվանդանում էր թէ չէ՝ մեր ուրախությունն էլ հետը կտրում էր: Ու ամբողջ օրը տատս ու պապս չորս կողմը պտտվում էին, ինչ-որ լավ բան էին գտնում, շուրջն էին հավաքում, խնդրում էին, թե ուրիշ ինչ կուզի սիրտը:

Ահմադը հարազատի պես էր վերաբերվում բոլորին,

Ում կամենում էր, տուն էր բերում, պատվում, ճամփու դնում: Աղքատը ողորմություն ուզեր, թե հարևանը՝ հացփոխ, իր ձեռքով տաշտից վերցնում էր տալիս:

Ահմադը տանն ուներ նույնքան իրավունք, որքան տան մյուս անդամները,

Ում կամենում էր, տուն էր բերում, պատվում, ճամփու դնում: Աղքատը ողորմություն ուզեր, թե հարևանը՝ հացփոխ, իր ձեռքով տաշտից վերցնում էր տալիս: Տան աղջիկներին ու փոքրերին հրամայում էր, ծեծում էր, սիրում էր, ինչպես և մյուս քեռիներս:

Ահմադը տան ծառան էր:

Ահմադը անցավ սարի մյուս կողմը, մյուս քեռիներս վերադարձան: «Բայց ինչու՞ էին լաց լինում մեր տանը, քեռի Ահմադը ո՞ւր գնաց»,― մտածում էի ես:

― Ահմադը ո՞ւր գնաց, նանի,― հարցրի իմ տատին:

― Իրենց տուն գնաց,― պատասխանեց տատս:

― Իրենց տունը ո՞րն է․․․․

― Ուրիշ տեղ է:

― Ահմադը ո՞վ էր որ․․․․

― Ահմադը թուրք էր, մեր ծառան էր: Է՜, քանի տարի մեր տանն էր․․․ Հիմի իր իրավունքն առավ ու գնա՜ց․․․․

― Բա էլ չի՞ գալու:

― Չէ՜, բալա ջան, գնա՜ց․․․

բ)  Ո՞րն է ստեղծագործության ասելիքը (գաղափարը): Ընտրե՛ք մտքերից մեկը և հիմնավորե՛ք:

Ինչքան էլ հարազատ լինեն, մարդիկ կարող են հեռանալ,

Լավ ծառայելու համար ազգությունը կարևոր չէ,

Օտար մարդն էլ կարող հարազատ դառնալ և իրեն ընտանիքի անդամ զգալ,

Հայերն ու թուրքերը ջերմ հարաբերությունների մեջ էին:

Լավ ծառայելու համար ազգությունը կարևոր չէ

Մարդը երբ նվիրվում է ամբողջ սրտով,ամբողջ ժամանակը նվիրում է քեզ, ազգությունը ոչ մի նշանակություն չունի ։ Լավ է, երբ նվիրված ես լինում ու գնահատվում, սիրվում, թեկուզ և այլ ազգից է լիոնում տվյալ մարդը։ Բոլոր ազգերի մեջ էլ կան թե լավ և թե վատ մարդիկ։ Բայց լավ արարքը, նվիրվածությունը միշտ էլ գնահատվում է։