Ի միում աւուրց ծեր ոմն հատեալ փայտ յանտառէ եւ բարձեալ յուս իւր բերէր ի տուն. Այլ պարտասեալ զճանապարհայն` հարկեցաւ դնել յերկիր զբեռն իւր, եւ սկսաւ յօգնութիւն կարդալ զՄահ: Եւ ահա յանդիման եկն ել երեւեցաւ Մահ, եւ եհարց ցնա` եթէ առ ի՞նչ կոչէր զնա: Յայնժամ զահի հարեալ` պատասխանի ետ նմա (ցնա) ծերն եւ ասէ.
«Զի տացես (տայցես) յուս զբեռն իմ»:
Ցուցանէ առակս զի ամենայն մարդ սիրէ զկեանս, թէպէտ հէք իցէ եւ թչուառ:
(Եղիշե արք. Դուրյան)
«Զի տացես (տայցես) յուս զբեռն իմ»:
Ցուցանէ առակս զի ամենայն մարդ սիրէ զկեանս, թէպէտ հէք իցէ եւ թչուառ:
(Եղիշե արք. Դուրյան)
Մի օր մի ծեր մարդ կտրած փայտը ուսին գցաց գնում էր տուն: Մեկ էլ փայտը ուսից ընկավ և ծերունին հույսը չկորցնելով կանչեց Մահին: Եվ հանդիպման եկավ և երևաց մահը ու հացրեց նրան՝ թե ի՞նչի համար էր կանչում նրան: Այդ ժամանակ ահաբեկված պատասխանեց ծերունին.
-Օգնիր ինձ և բեռս դիր նորից իմ ուսին:
-Օգնիր ինձ և բեռս դիր նորից իմ ուսին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий