Բլեյան բաց ցանց

Բլեյան բաց ցանց

Սովորողի, ուսուցչի  ամենօրյա ուսումնական աշխատանքի մեջ գնահատման համակարգ պիտի ունենանք,  որպեսզի արդյունքները տեսնի ու գնահատի ամենաբարդ համակարգը՝ ծնողը, հասարակությունը: Հենց բլոգային ուսուցումը, յուրաքանչյուր սովորողի, յուրաքանչյուր ուսուցչի, ծնողի երգն ու ամենօրյա պարը  այդ մասին են վկայում:
Նայե՛ք, տեսե՛ք այդ գործունեությունը, ինչո՞ւ եք մեզ պարտադրում պետական կրթական ծրագրի անգիրները, քննությունները, որ ի՞նչ.  փակվե՞նք, չլինե՞նք, որ ցանցը չաշխատի՞, չտարածվի՞: Ինչո՞ւ եք դա անում, մենք բոլորս իրավահավասար ենք:  Մենք ինչ -որ մի շրջան հանդուրժել ենք, բայց այս երեսուներորդ տարում, այս փոփոխությունների շրջանում եկե՛ք, մեզ ազատե՛ք դրանից, եկեք խնդրեմ այստեղ՝ բլոգ-սովորողով բաց հասարակություն, դարձե՛ք մեզ գնահատողներից մեկը:
Կա արդեն սովորողը, կա ծնողը, ծնողի գնահատականը, կա  բաց հասարակությունը, էլ ի՞նչ եք ուզում: Եվ  վերջապես կա սովորողի ընտրած ճանապարհը:
Ուսումնական գործի կազմակերպման մեջ Հայաստանում, էլի առաջինը՝ որպես ցուցանիշ, մենք բերեցինք կրթության մասին օրենքով երաշխավորված ուսուցման եղանակներ, որովհետև ուսուցում իրականացնում են բոլորը, իսկ հեռավար ուսուցում, եթե իրականացնում են, ապա դա ուրիշ հաստատություններ են անում: Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիըը 3 տարի առաջ գնաց այդ բանին և օգտվելով կանոնադրությամբ որոշված իր իրավունքից՝ սկսեց իրականացնել հեռավար ուսուցում:

Սա սովորողին շատ հարմար ձև է. սա վերացրեց և՛ կեղծիքը, թղթեր հավաքել- սարքել-ներկայացնելը, և՛ կոռուպցիան: Երեխան ընտանիքի հետ ստիպված էմեկ ամիս բացակայել: Եվ  դրա համար պետք է քծնեն ստորանան, կոռուպցիոնդրսևորումներ լինեն, ինչ է,  թե դպրոցը ասում է՝ կհեռացնեն։ Ուսուցումը չի դառնում սովորողի գործը: Կրթության մասին օրենքը, որ այսբազմաձևությունը մտցրեց, ուզեց, որ այն  սովորողիառանձնահատկություններին համապատասխան լինի։ Եթե ընտանիքը Երևանում է, ինչո՞ւ պիտի սովորողը չուզի այս գրավիչ միջավայրում սովորել: Իսկ եթե ընտանիքը ստիպված օգտվում է իր տեղաշարժի իրավունքից, միքանի ամսով կամ տարով հայտնվում է այլ երկրում, նա ինչո՞ւ  պետք է չզգապետության աջակցությունը։ Ինչպե՞ս  կարող է կրթությունը ընդհատվել, երբոր մարդը օգտվում է տեղաշարժի իր իրավունքից, իր հնարավորությունից։Հեռավար ուսուցման   մեր տարիների փորձը, որ մենք օգտագործում ենքտնային աշխատանքի կազմակերպման ձևի մեջ, շատ արագ ընդունվեց  մի խումբ  սովորողների կողմից: Մեր երեխաները չեն ուզում ֆիզիկական այդշփումը փոխարինել , որովհետև ուսումը նաև շփման հմայք է, և պարզ է, որսեբաստացիները առողջ մարդիկ են, և  նրանք չեն կարող չօգտվել այդհնարավորությունից։ Հեռավար ուսուցումը, նախագծերով ուսուցումը, ծեսերովճամփորդությամբ ուսուցումը , ուսումնական ճամբարները ուսուցմանայլընտրանքային ձևեր են: Ուսուցման ձևեր, որոնք պետական կրթականծրագրով եթե կան էլ, դրանք ուղղակի միջոցառումներն են։ Մեզ մոտ կաօրացույց, ուսումնական պարապմունքի նույնքան ընդունելի ձև, որքան դասը:Այն,  որ ասում են դաս, պատկերացնում են ինչ-որ փակ տեղ, ինչ-որ առարկայից45 րոպեով, ինչպես կասեր Ջանի Ռոդարին, «պորցիաներով» գդալ-գդալ  ճաշիփոխանցումը: Դա ուրիշ է  հեղինակային կրթական ծրագրում, կրթական ցանցում։
Մենք խոսում ենք նոր ուսուցչի մասին: Ուսուցիչ, որ, ասում են, իր գործի տերն է, հեղինակը, բայց էդ ուսուցիչը կրթության բովանդակության, դասընթացի,նախագծի, կրթական փոխանակման, ճամփորդության  բովանդակությանմշակողը պետք է լինի,  և դա հեշտ գործ չէ։ Ինչո՞ւ:  Որովհետով պետական կրթական ծրագրով աշխատող ուսուցչին էդ  բոլորը տրված են  ինչ -որ դասագրքերի, ուղեցույցների, ինչ -որ պլանների, կամ ինչ -որ ժամերի  ձևով, և նրանց վերապահված է  միայն կատարումը: Էս դեպքում ուսուցիչը պետք է կատարի մշակումներ: Ուսումնական պլանից սկսած՝ ուսումնական կարգեր, կազմակերպումներ, ուսումնական պարապունքի ձևեր, ուսուցման բովանդակություն, էլեկտրոնային գրականություն, նաև  ստուգման, ինքնաստուգման բազում ձևեր: Եվ այս բոլորը պահանջում է մանկավարժական աշխատող, նոր մանկավարժական աշխատող: Պետական կրթական ծրագիրը սնվում է  բուհերից, որտեղից այդպիսի ուսուցիչներ են գալիս,  այդպիսի կազմակերպման ձևի սովոր, և մենք պետք է  բաց համակարգ ստեղծենք, որպեսզի այն շրջանավարտը, որը  սովորական մարդ է  և ունի իր բարձրագույն կրթությունը, մեր մանկավարժական կրթությունը ստանա  շփման միջոցով, և այդ շփման ձևերը գտնված են արդեն. մուտքի ճամբարներ են դրանք կոչվում, ամենամսյա վերապատրաստումներ, հանրապետության մանկավարժական աշխատողների հետ զրույցներ, բլոգներ, կամավորական աշխատանքներ, հունիսյան, հունվարյան ճամբարներ,ճամբարներ՝  ամենատարբեր գործառույթներով: Դուք չեք հավատա, ամենաշատ ուսուցիչ տարվա ընթացքում ընդունում ենք մենք, դա փաստ է: Ես միայն վերջում եմ ծանոթանում, երբ որ պետք է պայմանագիրը ստորագրեն. որևէ ձևով իմ ճաշակը, իմ թուլությունը չեն կարող ազդեցություն ունենալ, որովհետև ընթացակարգը անցնում է, երբ որ ինքը ներառված է, արդեն գործում է կրթահամալիրում որպես մասնագետ, կապ չունի՝ երկարօրյայի մասնագետ, դասղեկ, դաստիարակ, թե ինչ-որ դասընթացի ղեկավար՝ մայրենիի կամ բնագիտության, կրթահամալիրի տնօրենը՝ որպես գործատու, սահմանված կարգով ձևակերպում է: Այս բաց համակարգը ազատ հնարավորություն է տալիս սովորական  մարդուն ազատ, անընդհատ աշխատանք փնտրել:  Եվ  մենք շարունակելու ենք այս աշխատանքը, որը հնարավորություն է տալիս,որ մանկավարժական աշխատողը իր գործի հեղինակը դառնա, ուրիշի փորձըվերլուծելու, գնահատելու կարողություն ձեռք բերի, սեփական աշխատանքիարդյունքը ուրիշներին տրամադրելու պատրաստակամություն հայտնի: Մերայս փորձը ցանցով կտարածվի Հայաստանով մեկ, էս փոփոխություններիշրջանում հնարավորություն կտա  ազատվել մոլորությունից:Թող գան ծրագրով մարդիկ….