Իմ Գերդաստանը

Իմ մայրիկը պատմում է իր պապիկի մասին,թե ինչպես են կարողացել մի փոքրիկ տնակում ապրել մեծ տատիկ պապիկներով,հարսներով ու փեսաներով,տղաներով, աղջիկներով ու նրանց երեխաներով:Միասին եղել են համերաշխ,զիջող ու հարգող:

Հայրիկս էլ իր տատիկ-պապիկների մասին է պատմել:Հայրիկիս պապիկին  գերմանացիները բռնել են կախաղան են ուզեցել հանել,Պապիկս էլ սկսել է երգի միջոցով պատմել հայերի,իր ընտանիքի մասին:Պատմել է,որ տանը քույրեր ու եղբայրներ ունի,որ իրեն են սպասում:Ասել է,որ իր հայրը մահացել է,և նա  պետք է իր քույրերին ու եղբայներին,և որ նա չի կարող մահանալ:Այդ լսելով գերմանացին իր որոշումը փոխել է  ու ազատ է արձակել Պապիկին:Հետո Պապիկը գիշերով ճանապարհ է ընկել,մի քանի գիշերներ է անցկացրել սոված ու հասել իրենց գյուղ:Գիշերով հասել է տուն,դուռը թակել,մայրն ու երեխաները վախեցել են,չեն ցանկացել դուռը բացել,բայց Պապի ձայնը լսելով բացել են,բայց չեն ճանաչել  նրան:Նրա դեմքը այնքան կեղտոտ է եղել:Պապիկը տուն է մտել ու պատմել,թե ինչպես է տուն եկել:երկար տարիներ են անցել,ու մի օր  Պապիկի պատմությունը թերթում տպագրել են:

Ես հպարտանում եմ իմ երկու Տատիկներով ու Պապիկնեով , իմ գերդաստանով:

Իմ ծնողնեը ինձ շատ են պատմում նրանց մասին: (Սա իրական պատմություն է)