Մայրենի

 Կարդա՛ Դինո Բուցատիի «Խեղճ երեխա» ստեղծագործությունը

Խեղճ երեխա: Դինո Բուցատի

Մի զբոսայգում  երեխաների  խմբերը  պատերազմ են խաղում:

Նրանցից շատերը շիկահեր են, վարդագույն մաշկով, կապույտ աչքերով: Ու քանի որ տղեկները հաճախ բնազդորեն դաժան են լինում,  նրանց անողոք կատակների առարկան հինգ տարեկան մի երեխա է, պստլիկ, լղարիկ, սև մազերով:

Ի վերջո, ցեխակոլոլ, կոտրված խաղալիք-հրացանով, հարթ ու սև մազերով տղեկը ապաստան է գտնում  մոր մոտ:

-Խեղճ երեխա, -բացականչում է մի կին, որը կանգնած է նրա մոր հետ: Ու շոյում է նրան:

Երեխան վեր է հառում աչքերը՝ երախտապարտ,  փորձում է ժպտալ: Ու լուսավոր մի շող, լոկ մի պահ, անցնում է նրա դժգույն դեմքի վրայով:

Ամբողջ դառը մենակությունը  փխրուն, անմեղ, նվաստացած ու պաշտպանվող էակի. մի քիչ սփոփանքի հուսահատ ցանկությունը. մաքուր, ցավագին ու գեղեցիկ զգացմունք, որն անհնար էր  բառերով արտահայտել:

Մի վայրկյանով,-ու դա եղավ վերջին անգամը,-նա դարձավ մեղմ, քնքուշ ու տառապող երեխա, որը չէր հասկանում, թե ինչու, ու իրեն շրջապատող աշխարհից մի քիչ լավ բան   էր  խնդրում:

Բայց դա մի պահ եղավ միայն:

-Դե արի, Դոլֆի,  շորերդ փոխիր,- բարկացկոտ ասաց մայրն ու նրան  թափով քարշ տվեց  տուն:

Այդժամ, երեխան նորից սկսեց անզուսպ հեկեկալ, նրա դեմքը հանկարծ դարձավ տգեղ, մի անողոք հաստատակամություն ծամածռել էր նրա բերանը:

-Կրակ ու պատիժ են էս էրեխեքը,-բացականչեց մյուս կինը՝հրաժեշտ տալով.

«Ցտեսություն, տիկին Հիտլեր:

. Դուրս գրիր անհասկանալի բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրիր:

Անհասկանլի բառեր չկան:
. Դուրս գրիր այն տողերը, որտեղ երևում է, որ երեխային նեղացնում էին խաղի ժամանակ:

Ու քանի որ տղեկները հաճախ բնազդորեն դաժան են լինում,  նրանց անողոք կատակների առարկան հինգ տարեկան մի երեխա է, պստլիկ, լղարիկ, սև մազերով:

. Ո՞ր խոսքերն էին, որ սփոփեցին, մխիթարեցին երեխային: Դուրս գրիր դրանք:

-Խեղճ երեխա, -բացականչում է մի կին, որը կանգնած է նրա մոր հետ: Ու շոյում է նրան:

. Ի՞նչ զգաց երեխան այդ սփոփող խոսքերից: Դուրս գրիր այդ տողերը:

Երեխան վեր է հառում աչքերը՝ երախտապարտ,  փորձում է ժպտալ: Ու լուսավոր մի շող, լոկ մի պահ, անցնում է նրա դժգույն դեմքի վրայով:

Ամբողջ դառը մենակությունը  փխրուն, անմեղ, նվաստացած ու պաշտպանվող էակի. մի քիչ սփոփանքի հուսահատ ցանկությունը. մաքուր, ցավագին ու գեղեցիկ զգացմունք, որն անհնար էր  բառերով արտահայտել:

. Մի քանի նախադասությամբ կարծիքդ հայտնիր երևույթի, կատարվածի վերաբերալ

Իմ կարծիքով չի կարելի փոքրիկ երեխայի հետ այդպես  վարվել,քանի որ նա շատ շուտ է վախենում և սկսում է լաց լինել: Այդ փոքրիկ երեխայի մայրը շատ կոպիտ խոսեց երեխայի հետ,իսկ երեխան ազդվեց իր մայրիկի ասածներից  , և սկսեց լաց լինել:Փոքրիկ երեխաների հետ նուրբ և հանգիստ պետք է խոսես, պետք է նրան բացատրես,որ այդպես չի կարելի, այլ ոչ թե նրան քաշ տալ ետեևից այնպես, որ երեխան սկսի լաց լինել:
. Ինչպե՞ս կավարտեիր ստեղծագործությունը:

Երբ նրանք հասան տուն , մայրը գրկեց փոքրիկին ու ջերմ-ջերմ համբուրեց: Նա էլ չնախատեց տղային, որովհետև  զգացել էր իր կոպիտ վարվելաձևը :Զգույշ հանեց նրա կեղտոտ  շորերը , և լվացացրեց: Երեկոյան արդեն ժպիտով էին հիշում առավոտյան կատարվածը : Տղան իր փոքրիկ ձեռքերով  ամուր գրկել էր մորը,մայրն էլ գիրկն էր առել տղային :

. Ի՞նչ վերնագիր կտայիր:

Սևուկը